of SECOND CHANCES (inside Borongan city jail)

Everybody deserves second chances. Pero hindi lahat ay nabibigyan ng panibagong pagkakataon sa buhay. Only those  who truly deserve it and are willing to use the chance to make their lives better.

A very good example of second chances and holding on to it ay ang sikat na sikat na ngayong dancing inmates ng Cebu. Sa halip na magmukmok at maging desperado sa buhay dahil sa kinasadlakan nila, ginamit nila ang second chance na ibinigay sa kanila. Ini-entertain nila ngayon ang buong mundo sa pamamagitan ng internet sa iba't-ibang dance moves na gnagawa nila. Ang mga katulad nilang may mga pinagdadaanan sa buhay ay nakapagbibigay ngayon ng ngiti at saya sa napakaraming tao. Kasabay nito, natutulungan nila ang kanilang pamilya sa kanilang 'talent fee' sa tuwing dinarayo ang kanilang kulungan ng mga dayuhan at lokal na turista upang mapanood ang kanilang sayaw.

Hindi kayo naiiba sa kanila. Maaaring naghihimas kayo ngayon ng rehas na bakal, nalulungkot dahil malayo sa pamilya, but you were given this chance under the Alternative Learning System ng DepEd para kayo matuto sa buhay, magkaroon ng edukasyon and make better of yourselves na sya nyong magiging armas paglabas niyo sa kulungan. There is an stigma para sa mga 'laya'. The society will name you names but don't be discouraged. What you learned here could very well change the way society will look at you after serving time in prison.

There is no glory in what you have done na dahilan kung bakit kayo nandito sa loob. I would not even justify it. But it is not also for us to judge you. We are not in a position to make conclusions and to judge your character dahil hindi namin alam at wala kaming ideya kung ano ang pinagdaanan nyo at anong mga pangyayari ang nagtulak sa inyo para gawin ang inyong mga nagawa. Ang mahalaga ay matuto kayo mula sa pagkakamali at pagsikapang huwag nang ulitin pang magkasala.  Kung nadapa ka, bumangon ka at ang pagtatapos niyo ngayon ay senyales ng inyong unti-unting pagbangon.

Katawan niyo lang ang nakakakulong. Ang inyong isip, diwa at puso ay malaya. tandaan niyo yan. You are free to learn, read, dream and wish for as long as you want to. Libre kayong maglakbay sa malalayong lugar sa pamamagitan ng pagbabasa ng libro. Mararating niyo ang anumang gusto niyo sa buhay by believing that you can, and you will. Isa sa mga susi diyan ay ang pag-aaral kahit nasa loob kayo ng kulungan.

Life is all about second chances. Siguro naman pamilyar kayo sa pelikulang Iron Man. Yung bida nyan, si Robert Downey Jr ay naging pariwara ang buhay. Labas-masok sa rehabilitation centers at kulungan dahil sa pagdo-droga at anupang mga kasalanan. He was given a second chance to make a film. At mula noon, palaging no 1 sa takilya ang mga ginawa nyang pelikula. Siya ngayon ang highgest paid actor sa Holywood and his was the most successful comeback in the film industry. Hindi niya sinayang ang kanyang second chance.

Si Manny Pacquiao, tinalo sa una nilang laban ni Desert Storm Timothy Bradley, pero binigyan siya ng second chance at hindi na nagkaroon ng tsansa si Bradley na talunin siya sa ring. Ang kauna-unahang pagkatalo ni  Bradley sa larangan ng boxing ay naranasan niya sa pambansang kamaong si Manny Pacquiao. Hindi sinayang ni Manny ang kanyang second chance.

Hindi niyo kailangang maging Iron Man at maging Pacman para magtagumpay at malampasan ang mga pagsubok sa inyong buhay.  You just have to be yourself and believe that you can make your life turn around for the better.

Huwag niyong sayangin ang pagkakataong matuto at magkaroon ng kaalaman sa buhay. Huwag niyong sayangin ang inyong second chance sa buhay. 

biyahera's note:
( A message I delivered during the Borongan City Jail graduation ceremony (the first of its kind inside the jail ) under DepEd's Alternative Learning System which I am personally advocating and supporting. Thanks to the ALS team, BJMP, the graduates and my media friends for introducing me to this laudable program. I'm in awe! )       

'No matter how hard the past was,

you can always begin again'

- unknown

VIVA REVIVA! (salubong sa bagong taon) ONLY IN NATIVIDAD

Viva! Viva! Reviva

An kaudgananan nira 

Nira Mr and Mrs ________

Nga nagpapasalamat

Nga hin-abutan pa

han tuig dos mil katorse

VIVA!!!!

Eto na naman ang aalingawngaw sa tahimik na baryo ng Natividad sa bayan ng San Policarpo, lalawigan ng Silangang Samar.

Eksaktong alas-dose ng hatinggabi, sa pagpapaalam ng kasalukuyang taon at pagdating ng panibago, ang katahimikan ng gabi ay pinupunit ng sigaw at ingay ng mga bata at matatandang lalaki na nagpapanatili ng tradisyon ng VIVA REVIVA na nakagisnan na maging ng mga kanunu-nunuan ng Natividad.

Dala-dala ang mga kaldero, hila-hila ang mga pinagtali-taling lata ng sardinas, ihip ang mga torotot, bitbit ang mga niyupi-yuping yero, mga boteng may lamang bato at iba pang bagay na maingay, nililibot ng grupo ang buong baryo simula sa bahay kung saan naninirahan ang pinakamatanda sa lugar at nagtatapos sa tahanan ng pinakamusmos sa barangay.

Ang aking tiyuhing si Kuya Andres ang nakagisnan ko nang pasimuno ng VIVA REVIVA. Kasama ang iba pang mga taga baryo na hanggang ngayon ay patuloy na bumubuhay sa tradisyon na tanging ang Natividad lang ang mayroon. Sama-sama, sabay-sabay na bigkas. Ito ang bersyon ng pamamaskong pagsalubong sa bagong taon. 

Tuloy-tuloy, walang pahinga, walang humpay ang VIVA REVIVA hangga't maubos nang 'pag-ingayan' ang lahat ng bahay, maliit man o malaki, nasa may dagat man, sa maybukid o sa sentro. Kaya naman ang bawat tahanan ay naghahanda ng kahit anong makayanan gaya ng kakanin, inumin, pulutan o pera  para maibigay sa grupo nina Kuya Andres na halos mawalan na ng boses sa unang araw ng bawat bagong taon.

At dahil bawat taon ay nadadagdagan ang kabahayan, halos pasikat na ang araw kung magtapos ang VIVA at saka paghahati-hatian ng mga sumama sa pag-iingay ang saku-sakong napag-vivahan sa buong barangay.

Walang makapagsabi sa aking mga ninuno kung kailan eksaktong nag-umpisa ang tradisyon ng VIVA. Mula sa aking pagkabata, namulat na ako sa kakaibang ingay ng pagsalubong sa bagong taon. Sa ngayon, may manaka-naka nang putukan ng kwitis at makukulay na pailaw dahil sa epekto na dala ng modernong panahon, ngunit tumitigil ang mundo ng mga residente kapag sasapit na ang bagong taon. Ang lahat ay nagbibigay-pugay sa kulturang hindi mamatay-matay hanggang sa ngayon.

Simple lang ang mensahe ng VIVA REVIVA. ito ay pagpapasalamat sa Diyos sa lahat ng mga biyayang  natamo sa paalis na taon. Ito din ay pagpapasalamat sa pagkakataong muling masalubong  ang pagdating ng bagong taon na may galak sa puso at walang hanggang pag-asa.

Ngayon higit kailanman, mas magiging makahulugan ang VIVA REVIVA dahil nalagpasan at napagtagumpayan ng mga taga Natividad ang bangis at dilubyo na hatid ng bagyong Yolanda. 

Ayon sa diksyunaryo ang ibig sabihin ng VIVA na salitang kastila at Italyano ay 'pagsaludo' at 'masigabong palakpak'. Ang REVIVA naman ay salitang Hebrew na ang ibig sabihin ay 'dew', 'mist' o 'hamog' sa wikang Pilipino.

Akmang-akma. Saktong-sakto. Ang VIVA REVIVA ay pagsaludo at pagbibigay ng masigabong palakpak sa pagdating ng hamog ng bukang-liwayway ng isang masaganang bagong taon. 

The best is yet to be

- Robert Browning

Photo credits: 

Top picks & Best bargains/ viewsfromaseafrontbeachhut/ 1234newyear.com/hhdwallpapers.com

BANGON BOHOL

The clergy wore purple vestments. The church adorned as such, hiding its cracks. The first of four candles was lit. The  first Sunday of Advent was hailed and celebrated by a throng of faithful gathered on a sunny morning at the St. Joseph’s Cathedral in Tagbilaran City, Bohol.

Weeks after a 7.2 magnitude earthquake devastated the province, the cathedral, partly-damaged by the strong tremor is once again fulfilling its purpose – a cradle of hope and cornerstone of faith for humanity.

With renewed vigor and kindred spirit, Boholanos are slowly getting back to their feet. They  have not much time to sulk. Humbled, they realized that they are far more luckier and better off than the victims of  super typhoon Yolanda. In an instant, they stopped complaining about their ravaged houses and collapsed bridges. Their loss is nothing compared to those whose lives are now just part of Yolanda’s death toll.

Foreign and local aid  to the home of the Sandugo Festival and now, pulverized centuries-old churches are not as much as what Eastern Visayas is getting and receiving. The attention to the quake-stricken region has waned. Help, even  construction materials for damaged houses don’t come easy. But the people of Bohol are moving on and moving forward. Their ingenuity is at work to the fullest. They have started rebuilding their future and what’s left of their homes and lives. Modest houses made of ‘sawali’  (bamboo strips) are now taking over Bohol’s countryside landscape.

And the local government is glad.  Very glad in fact, that the national media has been taken off their back. For a time, they were worried of what has to become of Bohol’s tourism industry especially with the ‘sensationalized’ reporting on sinkholes that sent shivers to foreign and local tourists alike. 

But oftentimes, trials are the best opportunities to harness every bit of potential. Today, curiosity drives tourists even more to the famed chocolate hills.  Who would ever have imagined that its core would reveal  shells, white sand, limestone and other sea minerals. Bohol, many now say is undeniably a giant coral reef.

In his homily, the priest urged the faithful to take the tragedy as an opportunity to renew their faith. An opportunity to be of service to others. To be thankful of blessings big and small and to spend each moment on earth as if it is the last day of their lives.

Advent after all, is the  preparation for the second coming of Christ.

"When life knocks you to your knees, and it will, get up! If it knocks you to your knees again, as it will, 

then, it is the best position to pray"

 ~ Ethel Barrymore

AFTER THE STORM

'There are some things you learn best in calm, and some  in storm'  

 -Willa Cather

Haiyan's wrath in the provinces of Cebu, Eastern Samar and Southern Leyte captured in gripping images. Lives bent but not torn apart. Hands of compassion extending from near and far. Faith tested to its very core. Truly, the FILIPINO spirit is incomparable and unbreakable.

 
 

God sends the dawn
that we might see
the might-have-beens
that still might be.  

~Robert Brault

PHOTO CREDITS:  Oko Francisco/ Ian Traqueña/ ASC commsgroup

THROUGH THE EYE OF A STORM

Villaba, Leyte

Palompon, Leyte

Isabel, Leyte

 Calubian, Leyte

Ormoc City

'Perhaps our eyes need to be washed by our tears 
once in a while, so that we can see life 
with a clearer view again'
-Alex Tan

Photo credits: Senyor Rey Martinez, Cebu

TATAG at TIBAY ng LAHING PILIPINO

Sunod-sunod na kalamidad. Sandamakmak na trahedya. Lindol, baha, gulo, bagyo. Mga pangyayaring dulot ng kalikasan at gawa ng tao. 

 

Ito ang lumumpo sa Pilipinas sa nakaraang mga linggo, ito din ang sumusubok sa tatag at tibay ng lahing Pilipino.

Di mabilang na larawan ng pagdurusa, mga pusong nangungulila, mga buhay na naglahong parang bula, walang kasiguruhang umaga.  

 

Mga musmos at matatandang nangangailangan ng kalinga, mga panaghoy at impit na iyak ng mga damdaming halos sa kawalang pag-asa ay sumabog na.

Ngunit sa kabila ng lahat nang ito ay ang pagdagsa ng mga kapwa Pilipino at ibang lahing nagmamalasakit, nagmamahal, nagdudugtong buhay at nag-aalay ng dasal. 

Mga taong hindi alintana ang pagod, gutom, hirap, at sariling kapakanan upang umagapay sa mga buhay na pansamantalang inilugmok ng tadhana. 

Sa paglipas ng araw, unti-unting mapapalitan ang dilim, ng liwanag. Ang luha, ng ngiti. Ang pighati, ng kasiyahan. Ang pag-iisa, ng yakap ng mga minamahal. Ang pagkakawalay, ng muling pagkikita at pagdadaupang-palad. Ang bangungot, ng  magandang panaginip. Ang pagtaghoy, ng halakhak na walang kasing tamis.

Hindi sumusuko, palaban, matatag, matibay ang lahing Pilipino. Tulad ng kawayan, sumasayaw sa hangin, yumuyukod sa bagyo at nakikipagsalimbayan sa unos ng buhay.

 


Tunay ngang hindi kayang igupo ng anumang dilubyo ang lahing kayumanggi. Hindi kayang buwalin ng kahit anumang  bagyo ang tibay ng dibdib ng mga Pilipino.

Kasabay ng bagong umagang darating, ang pag-asa sa bawat pusong dinurog ng mga pagsubok, ang muling pagbangon, ang pagbuo ng panibagong pangarap, at ang walang pagsidlang pasasalamat sa mga alaalang iniwan ng mga sinawimpalad.

Sama-sama, tulong-tulong, kapit-kamay, tayong lahat ay MULING BABANGON.

Dahil walang katulad ang TIBAY, TATAG at PANANAMPALATAYA ng LAHING PILIPINO!

 WARAY ini! PINOY kami!

 Photo Credits: Mar Guidote/ Tito Po/ AFP News/ Rita Oram/ Diocese of Borongan/ PIA TAcloban/Uswag San Poli/ Nun Benitez